پنج شنبه 92 مرداد 24 , ساعت 5:3 عصر
سخنان و مناجات و اشعار دکتر علی شریعتی
خدایا:
به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ
بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم
و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم
بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم
اما آنچنان که تو دوست داری
چگونه زیستن را تو به من بیاموز
چگونه مردن را من خود خواهم آموخت
به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ
بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم
و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم
بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم
اما آنچنان که تو دوست داری
انسان.................
آنکه زیباتر سخن میگوید، کسی است که زیباتر هم می اندیشد و آنکه بهترین تعبیر را برای ادای مفهومی یا احساسی برگزیده است، کسی است که آن مفهوم و احساس را به بهترین گونه اش، تلقی کرده است.((دکتر شریعتی))
****
سفر از آسمان ها از روی زمین آغاز نمی شود از درون شهرها و آبادیها از درون خانه ها و بستر ها آغاز نمیشود از زبر خاک، از عمق زمین باید به آسمان پرواز کرد آن آسمان این سقف کوتاه در زرورق گرفته کودن که بر سر ما سنگینی میکند،نیست. ((دکتر شریعتی))
***
آدمهای بزرگ، کسانیکه خود بسیارند، نیازی به هموطن ندارند.
کسانیکه خود آزادند از زندان به ستوه نمیآیند.
آدمهای حقیرند که به ازدحام محتاجند.
((دکتر شریعتی))
چگونه زیستن را تو به من بیاموز
چگونه مردن را من خود خواهم آموخت
نوشته شده توسط رنگی | نظرات دیگران [ نظر]